Ευάγγελος Κακοσαίος: "Δεν υπάρχει άλλοθι για κανέναν" Συνέντευξη του προέδρου ΑΜΕΑ Δυτικής Αττικής

Πώς είναι να κυκλοφορείς με αναπηρικό αμαξίδιο στην Ελευσίνα; Αναρωτήθηκε η ομάδα Freemobility του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ Ελευσίνας. Δεν υπήρχε καταλληλότερος άνθρωπος για να δώσει την απάντηση από τον πρόεδρο του συλλόγου ΑΜΕΑ Δυτικής Αττικής,  Πρόεδρο του Αθλητικού Συλλόγου Τριπτόλεμος και μέλος της Εθνικής Παραολυμπιακής Ομάδας Σκοποβολής Ευάγγελο Κακοσαίο.

Ο Πρόεδρος του συλλόγου ΑΜΕΑ Δυτικής Αττικής κ. Κακοσαίος , o Αντιπρόεδρος του συλλόγου κ. Χρήστος Στάμου με την ομάδα Freemobility και τον Διευθυντή του ΕΕΕΕΚ Ελευσίνας.

Το πρωινό της 17^ης Ιανουαρίου οι δυο εκπαιδευτικοί και 3 μαθητές της ομάδας Freemobility του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ Ελευσίνας μαζί με τον διευθυντή του σχολείου Βαζαίο Κάτωνα  είχαν μια συνάντηση μαζί του στα γραφεία του συλλόγου. Ζεστός και φιλικός από τα πρώτα λεπτά μαζί μας ήταν πρόθυμος να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που του έθεσαν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί. Πριν αρχίσουμε τις ερωτήσεις ο κ. Κακοσαίος έκανε μια εκτίμηση για τα προβλήματα σχετικά με την προσβασιμότητα των ΑΜΕΑ στην Ελευσίνα και στο πως έχουν δημιουργηθεί. «Προϋπόθεση για τα άτομα με αναπηρία είναι η δραστηριότητα στην κοινωνική ζωή. Είναι δικαίωμα.» μας τόνισε από την αρχή και συνέχισε λέγοντας ότι: «Η πολιτική και τοπική αρχή δεν επιβάλλει την προσβασιμότητα. Η Τεχνική Υπηρεσία δίνει άδειες σε μη προσβάσιμους χώρους ενώ υπάρχει νομοθεσία για την προσβασιμότητα, δεν υπάρχει συνολικό σχέδιο προσβασιμότητας για την Ελευσίνα.»  

Η κουβέντα μαζί του γρήγορα κύλησε στο σημαντικότερο γεγονός της περσινής χρονιάς για την Ελευσίνα, την επιλογή της πόλης ως «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2021». 

Τι ευελπιστούν να καταφέρουν τα  ΑΜΕΑ με αφορμή αυτό το γεγονός; 

«Πρώτο ζητούμενο: Mέλημα του συλλόγου που σχετίζεται με το 2021 είναι η προσβασιμότητα και για αυτό ενεπλάκη και ο σύλλογος στην διεκδίκηση της πολιτιστικής πρωτεύουσας. Μόνες οι ράμπες δεν είναι προσβασιμότητα. Δεν γίνεται ένα πεζοδρόμιο να το ονομάζεις πεζοδρόμιο και να καταλαμβάνεται από δέντρο και να μην αφήνει χώρο.» μας είπε κάνοντας στην συνέχεια μια αναφορά σε έναν από τους προηγούμενους δημάρχους που «φύτεψε ελιές στα πεζοδρόμια και έτσι αυτά καταστράφηκαν».

Η κουβέντα μας συνεχίστηκε για την προσβασιμότητα και για το πώς ακριβώς πρέπει να εφαρμόζεται. Ο κύριος Κακοσαίος μας είπε: «Η προσβασιμότητα στην πόλη είναι προτεραιότητα. Πρέπει να γίνεται με μελέτη συγκοινωνιολόγων και μηχανικών και να μην ξεφεύγει από το αρχικό σχέδιο, να μην γίνονται μπαλώματα». 

Σε ερώτηση μας για τις μετακινήσεις των τυφλών συμπολιτών μας είπε: «Παίζει ρόλο και το δάπεδο των πεζοδρομίων. Δεν χρειάζονται ειδικές πλάκες για τους τυφλούς , είναι λανθασμένοι οι οδηγοί τυφλών στην Ελλάδα.  Στο εξωτερικό χρησιμοποιούν διαφορετική επιφάνεια. Τα πεζοδρόμια είναι λεία».

Ενώ στην συνέχεια όταν αναφερθήκαμε στην μπροστινή είσοδο του Δημαρχείου της πόλης την οποία παρατηρήσαμε στην διάρκεια της πρόσφατης συνάντησης μας με την αντιδήμαρχο κ.Οικονόμου μας είπε χαρακτηριστικά: «Θέλει τρακτέρ για το δημαρχείο στην μπροστινή είσοδο.»

Όσο αφορά τους ποδηλατοδρόμους ο κ. Κακοσαίος έκανε ειδική αναφορά στα κατεστραμμένα κολονάκια:

«Οι ποδηλατοδρόμοι οριοθετήθηκαν με κολονάκια σταθερά ή από αυτά που λυγίζουν. Τα κολονάκια κόπηκαν για να παρκάρουν έξω από τις αυλές των σπιτιών τους κάποιοι, ενώ τα σταθερά κολονάκια στην Νικολαΐδου τα τρακάρουν». Καθώς η κουβέντα προχωρούσε ήταν η σειρά των μαθητών να θέσουν της πρώτες ερωτήσεις.

«Πως κινήστε στην Ελευσίνα;»

 τον ρώτησε ο Δάλλας Αλέξης και η απάντηση του κ.Κακοσαίου ήταν άμεση: «Με κίνδυνο της ζωής μου», για να συνεχίσει δίνοντας περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς είναι η μετακίνηση με αναπηρικό αμαξίδιο στην πόλη: « Μέσα στο δρόμο καταστρέφω την υγεία μου. Υπάρχουν  σαμάρια ή λακκούβες από έργα. Κάθε φορά που περνάω τα βουναλάκια τινάζομαι. Έχω 5 κατάγματα στην οσφυϊκή μοίρα εξαιτίας των δρόμων. Στο εξωτερικό ηρεμεί το σώμα μου, πάω με μια ταχύτητα και ηρεμώ. Εδώ αισθάνομαι κραδασμούς , κουράζομαι , κινδυνεύω και φθείρομαι και αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν παρά μόνο εμένα και την οικογένειά μου.»

Ποδηλατόδρομος στη Μουρίκη με κλίση 15 μοιρών

  

O Αλέξης συνέχισε κάνοντας του ακόμα μια ερώτηση: «Τι μπορεί να κάνει το κράτος για εσάς;»

 ρώτησε τον κ. Κακοσαίο για να εισπράξει την λακωνική και αυτονόητη απάντηση: « Το κράτος πρέπει να εφαρμόσει την νομοθεσία για την προσβασιμότητα.»

Έχοντας παρακολουθήσει τις προηγούμενες μέρες βίντεο στην σχολική τάξη για τα άτομα ΑΜΕΑ ο Δημήτρης Παλαμιδάς αναρωτήθηκε πως μπορεί να αισθάνονται αυτοί οι άνθρωποι όταν βρίσκονται με ανθρώπους  που δεν είναι ΑΜΕΑ στον ίδιο χώρο. Αποφάσισε να θέσει την ερώτηση στον κ. Κακοσαίο.

«Προνομιακά, είμαι σε καλύτερη θέση όταν άλλοι σε ένα χώρο ψάχνουν να βρουν καρέκλες» του είπε χαριτολογώντας για να συνεχίσει με τις αντιδράσεις των συμπολιτών μας όταν συναντούν για πρώτη φορά ένα ΑΜΕΑ:  « Η πρώτη εικόνα είναι …αχ ο κακομοίρης, ο άνθρωπος τι έπαθε, και είναι φυσιολογικό που το σκέφτονται αυτό. Εγώ όμως χρειάζομαι την προσβασιμότητα και την αυτονομία. Στον πεζόδρομο Χαϊδαρίου που ήθελα να πάω για καφέ δεν υπήρχε ούτε ένα με πρόσβαση , και ήρθα εδώ στην Ελευσίνα, που ο ιδιοκτήτης ενός καφέ έχει αγοράσει μια φορητή ράμπα των 20 ευρώ για να μπορώ να μπω μέσα και να πιω ένα καφέ.» ενώ συνέχισε αναφερόμενος στην στάση του Έλληνα απέναντι στα ΑΜΕΑ: «Δεν υπάρχει άλλοθι για κανέναν – το ξέρουν όλοι.  Ο Έλληνας δεν θέλει να σου δώσει την δυνατότητα να περάσεις τον δρόμο μόνος σου  αλλά να σε περάσει αυτός. Εγώ θέλω αυτονομία» κατέληξε.

Ο κ. Κακοσαίος με την αθλητική του ιδιότητα και την συμμετοχή του σε Ολυμπιακούς αγώνες έχει ταξιδέψει αρκετά. Η κουβέντα μας μαζί του συνεχίζεται για την εμπειρία του από το εξωτερικό. «Το 2008 με την Ολυμπιακή ομάδα επισκέφτηκα το Πεκίνο, την απαγορευμένη Πόλη, μπήκαμε στο προαύλιο , είδαμε τα 40 σκαλιά που έχει για να μπεις στο παλάτι και σκεφτήκαμε …ως εδώ. ¨Όμως οι Κινέζοι είχαν μια πλατφόρμα με τηλεκοντρόλ και χρησιμοποιούσαν ένα μηχάνημα με ερπύστρια από καουτσούκ για να μας ανεβάσει να δούμε το παλάτι. Το ίδιο έγινε και με το Σινικό Τείχος» μας είπε για την εμπειρία του από την Κίνα και η κουβέντα μας ξαναγυρίζει στην προσβασιμότητα.

« Είναι απόλυτη αδιαφορία η μη εφαρμογή της νομοθεσίας για την προσβασιμότητα» και η ερώτηση που ακολούθησε ήταν εύλογη:  Τι περιμένει ότι θα αλλάξει το 2021 στην Ελευσίνα στο θέμα της προσβασιμότητας;

«Το 2021 θα γίνει με το ελάχιστο που μπορεί να γίνει με  την προσβασιμότητα – αυτό είναι προσωπική άποψη. Η κόρη μου είναι ψυχολόγος και μου έχει πει :Η ζωή μας δεν είναι θέμα ευκαιριών είναι θέμα επιλογών. Η κοινωνική πολιτική οφείλει να είναι εμπράγματη όχι εικονική. Πρέπει να γίνει η τομή που υποχρεούται να έχει μια πόλη που έχει τον τίτλο της Ευρωπαϊκής πολιτιστικής πρωτεύουσας. Ότι είναι να φτιαχτεί στην πόλη πρέπει να μας καλέσουν σαν σύλλογο και να γίνει από κοινού συζήτηση και σχεδιασμός. Εμείς συμμετείχαμε στην διεκδίκηση με σκοπό να έχουμε το ρόλο μας στο κομμάτι της έκφρασης του πολιτισμού. Η εκδήλωση  θα σβήσει. Οι υποδομές όμως θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πολλά χρόνια.»

Ο κ. Κακοσαίος είναι υπέρ της επιβολής του νόμου. Άλλωστε δεν ζούμε σε μια ιδανική κοινωνία. «Η ισονομία των πολιτών υφίσταται μόνο σε ιδανικές κοινωνίες όχι στην Ελληνική. Όχι μόνο εκπαίδευση αλλά και επιβολή» και ξεκαθαρίζει για την προσβασιμότητα : «Η προσβασιμότητα είναι εργονομία και υποχρέωση του πολεοδομικού σχεδιασμού.»

Η κουβέντα μας συνεχίζεται για την προσβασιμότητα στους αρχαιολογικούς χώρους και την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων με τους βιομηχανικούς:

«Εφόσον γίνει προσβάσιμος να γίνει διασύνδεση των χώρων , να μην είναι διακοπτόμενος» ενώ για το καινούριο μουσείο αναφέρει: «Το καινούργιο μουσείο δεν είναι προσβάσιμο όπως και το Κανελλόπουλος»

Η συνέντευξη μας συνεχίζεται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όταν μετακινείται στην Ελευσίνα με το αναπηρικό αμαξίδιο. Πως είναι οι δρόμοι;

«Η αφων Μουρίκη που έχει ποδηλατόδρομο σκάφτηκε και ξαναφτιάχτηκε με κλίση 15 μοιρών. Αυτά δεν υπάρχουν πουθενά στο εξωτερικό , ειδικά στις βόρειες χώρες της Ευρώπης» και ο κ. Κακοσαίος συνεχίζει με τις περιπέτειες του από τους ελληνικούς δρόμους.

Έχω θέσει το εξής ερώτημα στην Δημοτική Αρχή : «Υπάρχουν οι πολίτες που θέλουν κάτι να λειτουργεί κανονικά και υπάρχουν και οι πολίτες που θέλουν να λειτουργεί κατά όπως τους βολεύει. Ποιους ψήφους θέλετε;»

Ο κ. Κακοσαίος πιστεύει ότι οι θέσεις πάρκινγκ στην Ελευσίνα δεν επαρκούν γι’ αυτό ο καθένας παρκάρει όπου βρει. «Οι θέσεις αυτοκινήτων ΑΜΕΑ είναι λίγες και πολύ συχνά παραβιάζονται όπως για παράδειγμα στο ΚΕΠ. Στο ΚΕΠ παραβιάζεται και η ράμπα» μας είπε ενώ εξέφρασε την γνώμη ότι οικόπεδα της περιοχής θα μπορούσαν να μετατραπούν σε πάρκινγκ»  

Ο Σύλλογος ΑΜΕΑ Δυτικής Αττικής έχει τα γραφεία του στην οδό Νικολαΐδου και Βασ. Λάσκου 1 στην Ελευσίνα. Τηλέφωνο επικοινωνίας :2105541302

Τι άλλο όμως πρέπει να γίνει για να λυθούν τα προβλήματα των ΑΜΕΑ; Αρκεί ο ακτιβισμός και οι δράσεις του για να επιφέρουν λύσεις;

«Δεν θα μηδενίσω την αποτελεσματικότητα του ακτιβισμού, όμως είναι μικρό το κομμάτι που θα ταρακουνηθεί. Θα πιάσει τον ευαισθητοποιημένο όχι τους ανάλγητους, αυτοί θα παραμείνουν ανάλγητοι. Δεν έχει να κάνει με οικονομικό, μορφωτικό επίπεδο , έχει να κάνει με νόμους. Οι νόμοι μας οριοθετούν , αν δεν τους ακολουθούμε είναι μια ασέβεια , απέναντι και στους νόμους και στον συνάνθρωπο. Ο νόμος είναι ένα συμβόλαιο μεταξύ των πολιτών . Εδώ δεν τιμωρείται κάποιος που παραβαίνει τον νόμο.»

Καθώς η κουβέντα μας γύρω από τα θέμα της προσβασιμότητας των ΑΜΕΑ έχει ανάψει, παρατηρούμε τα Π στον πεζόδρομο της Νικολαίδου.  Δημιουργούν προβλήματα; 

«Προσπαθώ να πείσω την δημοτική αρχή να βγάλει τα Π. Τα Π δεν υπάρχουν σε κανέναν πολεοδομικό σχεδιασμό. Δεν θέλω να σκύβω , με ενοχλεί, με προσβάλει , πρέπει να κάνω ελιγμούς.» μας λέει ο κύριος Κακοσαίος.

Η κουβέντα μας συνεχίζεται και έχοντας χαλαρώσει αρκετά οι ερωτήσεις γίνονται λίγο πιο προσωπικές. Πριν λίγες μέρες είχαμε παρακολουθήσει στην τάξη ένα βίντεο με τον Ολυμπιονίκη Μάκη Καλαρά. Του το αναφέρουμε και του λέμε να μας μιλήσει για το δικό του πλούσιο αθλητικό παρελθόν και για το πώς ο αθλητισμός τον βοήθησε να συνεχίσει να ζει με την αναπηρία του. 

«Ήμουν αθλητής του στίβου στο αγώνισμα του δίσκου. Τελείωσα την Σχολή Ευελπίδων το 1987 και συνέχισα να παίρνω μέρος σε διασυλλογικούς αγώνες και σαν αξιωματικός. Όταν μου συνέβη το πρόβλημα υγείας που έχω για 3 χρόνια προσπάθησα να ανακάμψω. Με βοήθησε πολύ ο αθλητισμός σε αυτήν την ανάκαμψη. Ο αθλητισμός είναι κίνητρο για να ζήσεις με ποιότητα ζωής. Ψυχολογικά υπάρχει το πάντα θέλω να κάνω κάτι καλύτερο. Ο πρώτος μου προπονητής στίβου ο Τσούτσουρας με παρακίνησε να ξεκινήσω σκοποβολή και μετά από ένα χρόνο προπόνησης μπήκα στην Εθνική ομάδα. Αποκτάει νόημα η ζωή με τον αθλητισμό. Έχω συμμετάσχει σε 3 Ολυμπιάδες και έχω πάρει μέρος σε 30 αγώνες στο εξωτερικό.»

Ρωτάμε τον κ. Κακοσαίο που είναι πρόεδρος του αθλητικού συλλόγου Τριπτόλεμος και το 2014 ήταν 4^ος στον κόσμο στην παγκόσμια κατάταξη για την σημαντικότερη στιγμή στην αθλητική του καριέρα. Ήταν το παγκόσμιο  ρεκόρ που έκανε στην Τουρκία;

«Η σημαντικότερη στιγμή μου δεν είναι το παγκόσμιο ρεκόρ που έκανα στην Τουρκία . Είναι οι δύο τελευταίες βολές που έχασα στην Ολυμπιάδα του Πεκίνου και θα μου έδιναν την πρόκριση στον τελικό. Με κλόνισε το γεγονός αυτό επειδή είχα μια σταθερότητα 600 στα 600 και δεν μου βγήκε . Είπα θα σταματήσω, δεν έκανα προπόνηση για πέντε μήνες ,θύμωσα. Στο επόμενο πανελλήνιο πρωτάθλημα έριξα 600 στα 600»

Ενώ για την ομοσπονδία αναφέρει:

«Υπάρχει μεγάλη δυσκολία και γραφειοκρατία – μου πήραν όπλο λίγο πριν τους Ολυμπιακούς, δεν είχα το χρόνο να προσαρμοστώ. Οι επιτυχίες της Κορακάκη όπως και των αθλητών των παρολυμπιακών αγώνων γεμίζουν τα γήπεδα αλλά χρειάζεται μεγαλύτερη οργάνωση και από την πολιτεία και από την ομοσπονδία»

Λίγο πριν το αποχαιρετήσουμε τον ρωτάμε πως βοηθάει τους  ανθρώπους να προσαρμοστούν στην αναπηρία τους και να πάνε ένα βήμα παρακάτω την ζωή τους;

«Ως αξιωματικός του στρατού έχω διοικητική εμπειρία , ο στόχος ήταν να βγω,  να αποκτήσω ενδιαφέροντα. Στην πορεία διαπίστωσα ότι ο στόχος είναι να αλλάξει το στερεότυπο που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία που είναι ενοχοποιημένο με τις θρησκοληψίες που υπάρχουν …λένε τις πταίει…θεού τιμωρού κτλ. Δεν μπορούν να αντιληφθούν πολλοί ότι η αναπηρία είναι μια φυσιολογική κατάσταση για την ανθρώπινη φύση αφού προκύπτει χωρίς εμείς να την επιθυμούμε, μπορεί να συμβεί στον καθένα – είναι συγκυριακό το θέμα και πρέπει να απενεχοποιηθεί. Το πρώτο ζητούμενο στο κοινωνικό περίγυρο είναι να αισθάνεται ο άνθρωπος παραγωγικός, χρήσιμος και να έχει ίσα δικαιώματα.»